Parijs is niet mijn stad

Van te voren

Als aller eerst wil ik er meteen even bij zeggen dat ik de reis geboekt had via vakantieveilingen. Ik weet niet of dit nou echt zo fout was, maar ik meldt het er toch eventjes bij. Omdat veel mensen, waar tegen ik dit verhaal al vertelt heb, zeggen: “Ja, maar.. vakantie veilingen.. duh!”

Ik had dus via vakantieveilingen een hotel gewonnen in Parijs: twee overnachtingen + ontbijt voor twee personen. Dit hotel lag net iets buiten de stad Parijs in Saint-Ouen. Uiteindelijk wilde ik meerdere nachten gaan, maar helaas was het hotel al vol de dagen er na. Ik besloot dus nog een keer via vakantieveilingen een ander hotel te boeken, ook iets buiten de stad Parijs, maar niet te ver van het andere hotel af en ook weer twee overnachtingen + ontbijt voor twee personen.

Ik moet zeggen dat ik er van te voren al best tegen op zat om naar Parijs te gaan. Ja ik had het zelf geboekt natuurlijk, maar eigenlijk verder niet nagedacht over hoe onrustig het op dit moment in Parijs was.

Ik wilde meteen terug naar huis

We besloten met de Thalys naar Parijs toe te gaan, dat was prima te doen en je was er binnen 2,5 uurtjes. Bij aankomst besloten we naar een ander metrostation te lopen, die 10 minuutjes verderop lag, zo dat we vanuit daar meteen naar ons hotel konden reizen. Ik kwam aan en het eerste wat ik dacht was: “Wat is dit voor stad… Is dit dat mooie stadje wat volgens iedereen zo leuk en mooi is?”. Ik vond het echt álles behalve mooi. Overal stonden jongeren die aan het roepen waren en het stonk er enorm naar wiet. Ook kwamen er iedere keer jongens om te vragen of je een metro kaartje van ze wilde kopen of kwamen ze gewoon om geld schooien. Geen fijn gevoel had ik er bij en ik wilde meteen naar huis. Daarbij wisten wij ook niet hoe de metro precies werkte, dus we waren nog eventjes niet weg uit die plaats.

Na eindelijk kaartjes gekocht te hebben en naar bestemming gereisd te zijn, kwamen we aan in een leuk stadje, Saint-Ouen, met een prima hotel. Ik was meteen opgelucht en ik had er weer zin in.

We zijn meteen op gaan zoeken waar we op het moment daar voor stonden en dit bleek Saint-Denis te zijn, volgens internet een gemeente vol werkloosheid, criminaliteit én begraven koningen. Ook staat er overal op internet dat het als toerist verstandiger is om deze plek te vermeiden. Nou ja, wisten wij dat ook weer, daar gingen we dus niet meer terug naar toe, dachten we.

- Het Louvre, 's werelds grootste musea - 

Eerste hotel

De eerste dagen waren eigenlijk heel leuk. Parijs was inderdaad een erg leuke stad. Ik ga niet in detail vertellen wat we allemaal precies gedaan hebben, want dan ben ik nog wel eventjes bezig. Maar de dagen bestonden eigenlijk uit: ontbijten, naar Parijs, avondeten, terug naar het hotel. Ook hadden we van te voren al wel een beetje uitgestippeld wat we wilde gaan doen, de rest zagen we daar wel.

Zo zijn we de eerste dag bijvoorbeeld naar het Louvre en omstreken geweest, hebben we die dag ook een leuke boottocht gedaan over de Seine en hebben we, natuurlijk, geshopt. We hebben die dag dus vooral veel gelopen en dingen gezien. Het was inderdaad waar wat iedereen zei, Parijs is echt wel een super leuke stad, je moet alleen wel naar de juiste plekken gaan.

- Pont Neuf, een brug over de Seine. De oudste brug van de stad - 

"We blijven geen nacht langer"

De derde dag moesten we switchen van hotel. Wat heel jammer was omdat we echt tevreden waren over het hotel én de ligging van het hotel.

Op het moment dat we eigenlijk naar het tweede hotel liepen, hadden we er al geen goed gevoel over. We liepen gewoon naast een super drukke weg, zonder stoep of fietspad en overal om ons heen was industrie. We vroegen ons dus al af of het wel de bedoeling was dat wij daar liepen.

Uiteindelijk kwamen we aan bij het tweede hotel en weer kwam mijn vraag: “Wat is dit voor plek…”.

Buiten het personeel in het hotel was eigenlijk alles slecht. Je hoorde letterlijk wat er 7 kamers verderop gebeurde, het was enorm klein, er was één klein raampje wat uitkeek op het industrieterrein en buiten dat vond ik het gewoon geen fijn gevoel om er te verblijven. Ook had je niets rondom het hotel. Je moest 15 minuten lopen naar de metro en er was geen enkele winkel of restaurant in de buurt. We zochten het op en het bleek dat we weer in de criminelen buurt, Saint-Denis, terecht waren gekomen.

We hebben eigenlijk onze spullen afgezet, zijn meteen een metro op gaan zoeken en zijn naar Le Marais gegaan, ook wel de Jodenbuurt van Parijs genoemd. Onderweg in de metro hebben we meteen tegen elkaar gezegd: “We slapen hier vannacht, maar geen nacht langer”, en zijn op internet gaan zoeken voor een nieuw hotel; hotel nummer drie dus inmiddels.

Toen we in Le Marais aankwamen, zijn we daar eigenlijk gewoon van gaan genieten om het gedoe met de hotels eventjes te vergeten. Het was namelijk echt een gezellig dorp met leuke huisjes, restaurantjes en winkels. Wel besloten we om in Le Marais broodjes te kopen, zodat we voor het donker terug waren in het hotel, daar op de kamer gewoon konden avondeten en daar de rest van de avond konden blijven.

- In een rooms-katholieke kerk, Église Saint-Paul-Saint-Louis, in Le Marais - 

Slechter kon niet

Na een hele nacht tv gekeken te hebben en niet te hebben geslapen, hebben we meteen de volgende ochtend onze spullen gepakt en zijn gaan uitchecken. Het grappige was dat we nog een Nederlands stel van onze leeftijd tegen kwamen, die precies het zelfde idee als ons hadden: inpakken en wegwezen. Ook zij hadden dit hotel geboekt via vakantie veilingen en zouden dus eigenlijk, net als ons, nog een nacht blijven. Maar ook zij waren erg negatief over het hotel en de ligging van het hotel en hadden ook een nieuw hotel geboekt voor de andere nacht.

Hoe dan ook, we kwamen na lang wandelen aan in het nieuwe hotel, dicht bij het Louvre. Veel metrostations waren namelijk afgesloten in verband met ‘de gele hesjes’, waar ik verder niet te veel over zal beschrijven. Ik denk dat je wel weet wat de gele hesjes inhouden en hoe het er op dit moment in Parijs aan toe gaat. Zo niet, typ dan op Google “Gele hesjes Parijs” in en je zal meteen snappen wat ik bedoel. Al met al moesten we dus enorm ver lopen.

Aangekomen in het hotel schoten mijn vriend en ik eigenlijk weer meteen in de lach; wat een rampzalig hotel. Enorm rumoerig, super klein en er zaten overal schimmel en vlekken op de muur waar wij absoluut niet van wilde weten waar dat van kwam. Maar we waren veilig en zaten in een fijne omgeving, dat vonden wij eventjes het belangrijkste. De rest keken we eventjes niet naar.

“Just add three letters to Paris, and you have Paradise”, geldt dus niet voor mij.

Op dit moment kan ik er eigenlijk wel heel erg om lachen. Omdat dit echt iets voor mij is om zo’n reis weer te ‘verpesten’.

De dagen er na was ik echt enorm van slag. De eerste dag dat ik thuis was lag ik eigenlijk de hele dag in mijn bed. Ik wilde niks, ik at niets, wilde geen blog schrijven en ik wilde met niemand praten. De volgende dag pas ben ik uit bed gekomen. Ik moest wel, want ik moest weer gaan werken. Maar ook dat verliep niet lekker. Ik kon niet enthousiast zijn tegen de kinderen en merkte echt aan mezelf dat er iets niet lekker zat. Normaal gesproken zijn juist de kinderen de gene die mij vrolijk weten te maken. Maar dit was nu dus niet het geval. Veel mensen vragen ook aan mij naar mijn verhaal: “Ja maar parijs is toch een hele leuke stad?”, misschien wel.. Maar daar kon ik door alles eventjes niet meer door heen kijken.

Pas de vierde dag dat ik thuis was fleurde ik ineens enorm op. Ik ging echt van heel diep in een dal zitten naar ontzettend vrolijk en zo is het tot nu eigenlijk ook gebleven, zelfs als ik over Parijs praat.  Maar ik zou er nooit meer voor kiezen om naar Parijs te gaan.  “Just add three letters to Paris, and you have Paradise”, geldt dus niet voor mij.